Mortdecai จัดเป็นหนังน่าเสียดายแห่งปีครับ เพราะวัตถุดิบน่ะมีดีๆ หลายอย่าง ไม่ว่าจะดาราอย่าง Johnny Depp, Gwyneth Paltrow, Paul Bettany, Ewan McGregor, Olivia Munn และ Jeff Goldblum แต่ละคนนี่มืออาชีพ เคยผ่านงานหนังเบาสมองกันมาแล้วทั้งนั้นด้วยและยังกำกับโดย David Koepp แห่ง Secret Window, Ghost Town และ Premium Rush ที่แต่ละเรื่องก็ออกมาสนุกดี โดยเฉพาะ Ghost Town นี่ถือเป็นหนังตลกผสมโรแมนติกที่น่ารักกำลังดีเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่ผลงานหนังเรื่องนี้กลับออกมาจืดชืดเกินความคาดหมายอย่างมาก
ตอนดูตัวอย่างรอบแรกผมว่ามันไม่ เลวนะครับ ก็น่าดูดี แต่พอได้ดูเต็มเรื่องจริงๆ แล้วกลับจืดอย่างแรง แม้ป๋า Depp จะมาพร้อมลีลาเพี้ยนๆ อันเป็นจุดขายสำคัญของพี่แกก็เถอะ แต่สถานการณ์โดยรอบมันไม่ขำ การเดินเรื่องก็ไม่ลงตัวทั้งในแง่ความตลกและในแง่เนื้อหาถ้าว่ากันถึงเนื้อหานี่หนังจัดว่าน่าสนใจเลยนะครับ ตัวเอกคือ ชาร์ลี มอร์เดอไค (Depp) นักค้างานศิลปะที่จำต้องรับงานสืบหาภาพเขียนที่ถูกขโมยไป ซึ่งถ้าหนังทำดีๆ ก็จะมีอะไรให้เล่นเยอะครับ ไม่ว่าจะไหวพริบในการตามสืบ ประมาณว่าให้มอร์เดอไคใช้ความรู้เชิงศิลปะในการสืบหา แล้วก็ผสมลีลาเพี้ยนไม่เหมือนชาวบ้านลงไปหน่อย หนังก็จะได้ทั้งเนื้อหาและความขำมาดึงให้คนดูรู้สึกอยากติดตามแต่หนังดันเน้นแต่ความเพี้ยนเพื่อขายขำ (และปัญหาคือ มันแป๊ก) ส่วนพวกประเด็นพล็อตหลักก็ลอยไปลอยมา จับไม่ติดเลยครับ คือมันเป็นการสืบที่ไร้เข็มทิศมากๆ นึกจะไปประเทศไหนก็ไป ทั้งที่ไม่มีการทิ้งปมที่ชัดเจนเลยว่า ทำไมต้องไปที่นั่น และพอการเดินเรื่องเป็นแบบนี้มากๆ เข้า ความรู้สึกอยากติดตามของคนดูก็ลดลงตามลำดับ เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าพี่มอร์เดอไคแกจะไปทำไม…
อันที่จริง คาแรคเตอร์ของพี่มอร์เดอไคเอาก็แอบหัวช้าเหมือนกันครับ กล่าวคือบางทีพี่แกเองก็ยังไม่ทราบแน่เหมือนกัน ว่าฉันจะไปประเทศนี้ทำไมเนี่ย 555จริงๆ แล้วหนังขายขำ ต่อให้ทำออกมาแล้วไม่ขำ แต่อย่างน้อยหากพล็อตหลักยังโอเค เราก็ยังพอกล้อมแกล้มดูต่อไปได้ แต่นี่พอพล็อตสะเปะสะปะ แล้วยังพร่องความตลกอีก หนังชั่วโมงครึ่งกว่าๆ เรื่องนี้เลยกลายเป็นอะไรที่นิ่งสนิทไปเลย (อยากบอกว่าผมชอบช่วงที่ชาร์ลีเล่าประวัติของภาพนะครับ ตอนแรกก็คิดว่า “เอาล่ะวะ พี่แกน่าจะโชว์เทพแล้ว หนังน่าจะเข้าท่าแล้ว อารมณ์หนังสืบสวนผสมตำนานประวัติศาสตร์น่าจะมีบ้างแล้ว” แต่ดันเข้าท่าแค่ฉากเดียว 555)หนังเขียนบทโดย Eric Aronson ที่เขียนบทหนนี้เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิต ครั้งแรกเขียนให้กับหนังเรื่อง On the Line เมื่อปี 2001 (14 ปีล่วงมาแล้ว) ซึ่งเรื่องนั้นก็ไม่ได้มีอะไรให้จดจำนักครับ (นอกจากสาวสวย Emmanuelle Chriqui ที่น่ารักมากๆ) พอมาเรื่องนี้ก็เหมือนกันครับ กราฟความสนุกไม่กระดิกเลย
และที่แปลกใจหนักขึ้นคืองานดนตรีครับ มีน้อยมาก ทั้งที่ในบางช่วงหากใส่เข้ามาล่ะมันอาจช่วยให้หนังครื้นเครง ขึ้น แต่นี่แทบไม่มีเลย ซึ่งคอมโพเซอร์คือ Geoff Zanelli ที่ร่วมงานกับ Koepp มาตั้งแต่ Secret Window ซึ่งเรื่องนั้นดนตรียังมีส่วนช่วยให้หนังหลอน ครั้นมา Ghost Town ดนตรีก็เน้นโทนน่ารักของหนังได้ดีเกินคาด แต่มาเรื่องนี้นี่… งงจริงๆ ครับ ว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น