ภาพยนตร์เรื่อง Unstoppable ด่วนวินาศหยุดไม่อยู่ ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์จริง เป็นภาพยนตร์ที่กระตุ้นความตื่นเต้นโดยผู้กำกับ โทนี่ สก็อต ผู้เป็นสัญลักษณ์แห่งรากฐานภาพยนตร์แอคชั่นที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น โดยตามปกติธรรมชาติของมนุษย์ที่แท้จริง ซึ่งเกิดขึ้นในเหตุการณ์ไม่ปกติ คนขับรถไฟผู้มากไปด้วยประสบการณ์ (เดนเซล วอชิงตัน) และพนักงานรักษารถ (คริส ไพน์) ต้องแข่งกับเวลาเพื่อหยุดยั้งขบวนรถไฟที่หยุดไม่ได้ เปรียบเสมือนขีปนาวุธที่มีขนาดเท่าตึกสูงเสียดฟ้า และเพื่อปกป้องจากหายนะขั้นรุนแรงในบริเวณที่พักอาศัยไม่ไกลจากเมือง Stanton ไปมากนัก อุบัติเหตุทางรถไฟที่เกิดขึ้นจากความเลินเล่อหรืออะไรก็ช่าง ทำให้รถไฟขบวนใหญ่วิ่งข้ามเมืองด้วยความเร็วสูง และไม่มีคนขับคอยบังคับเครื่องจักรขนส่งอยู่บนนั้น หายนะที่ยิ่งใหญ่กว่า คือ ขบวนนี้ขนทั้งเมล็ดข้าวเปลือก ที่ดูไม่น่าจะทำอันตรายอะไรมากมายได้ และทั้งขนสารอันตราย อย่างฟีนอลเหลว ที่แสนไวไฟและระเบิดทำลายเมืองให้มอดไหม้ในเปลวไฟได้การโคจรมาพบกันของซูเปอร์สตาร์ชื่อดังของฮอลลีวูด
คนแรก คือ Denzel Washington (The Taking of Pelham 1 2 3, The Book of Eli, Deja Vu)ในมาดของ แฟรงค์ บาร์นส์ ผู้ชายที่ขับและทำงานกับรถไฟมายาวนานถึง 28 ปี และกำลังจะถูกเฉดหัวในไม่ช้าและอีกคน Chris Pine (Star Trek) ที่คราวนี้ กัปตันเคิร์กในวัยหนุ่ม กลับมาเป็นหนุ่มประสบการณ์น้อย วิล โคลสัน และถูกมองว่าเป็นเพราะนามสกุลดัง จึงได้เข้ามาทำงานในบริษัทรถไฟขบวนรถด่วนที่หยุดไม่ได้ ที่ดันมาเสียเอาในวันที่มีกิจกรรมทัศนศึกษาของเด็กๆ บนรถไฟอีกขบวน และยังมีขบวนรถลากที่สองพระเอกผู้ไม่ค่อยลงรอยขับมาด้วยกันอีกขบวนหนึ่ง รถไฟสามขบวนที่กลายเป็นเรื่องราวที่ถูกเรียงร้อย และได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องจริง… เรื่องนี้ ดำเนินเรื่องในแบบที่ค่อยๆ อุ่น จากจุดเริ่มต้นของขบวนรถไฟหายนะ แล้วค่อยเพิ่มความร้อนขึ้นเรื่อยๆ การแก้ไขสถานการณ์ในรูปแบบต่างๆ ที่ชักชวนให้เราลุ้นไปกับพวกเขา จนเพิ่มองศาให้เดือดปุดๆ เต็มที่ในช่วงท้ายที่พาเอาคนดูอย่างผมลุ้นเกร็งเต็มที่ ว่าภารกิจนี้จบลงแบบไหน หยุดได้ หรือ หยุดไม่ได้-หายนะตัวหนัง จริงๆแล้วจำไม่ค่อยได้แล้วว่าตอนดูนี่รู้สึกยังไง แต่ว่าไม่เบื่อ ตื่นตาตื่นใจดี อิฉากรถไฟไหลก็น่ากลัวดีแท้ ฉากที่พระเอกทั้งสองต้องโชว์แมน(แบบไม่ค่อยเต็มใจ) ก็น่าตื่นตาตื่นใจดี
จริงๆแล้วชอบที่มันจะมีบางฉากที่เหมือนเราดูข่าวอยู่อะ มันดูลุ้นไปกับเหตุการณ์นี้จริงๆ นักแสดงผู้หญิง(ไม่รู้ัจักชื่อ)ที่เป็นเหมือนหัวหน้าที่อยู่ที่ศูนย์ควบคุม?ก็ชอบ แล้วก็อีตาซีอีโอก็ชอบ มันให้ความรู้สึกว่า มันต้องมีคนอย่างนี้อยู่ในทุกองค์กรสิน่า… ลุงที่เป็นช่างเชื่อมก็ชอบ(ทำให้นึกถึงอาจารย์คนนึงที่คณะ เห่อ เห่อ) แล้วก็สุดท้าย สองคนผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องก็เล่นดีจนน่าหมั่นใส้ คือกวนเท้ามากกกกก