Downsizing (2017) มนุษย์ย่อไซส์

เป็นเรื่องที่ผมตั้งใจจะไปดูมาก ตั้งแต่เมื่อได้เห็นพล็อตเรื่องและตัวอย่างหนัง แต่ก็ผิดหวังไม่น้อย ที่สนใจไปดูเพราะว่าเป็นคนชอบหนังอะไรแนวนี้ ที่มีมนุษย์ย่อส่วน ย่อเซลล์ร่างกายลงเหลือเพียงแค่ 5 นิ้วเท่านั้น!! แต่เหมือนหนังสับสนว่าจะไปทางไหนดี จะเล่นประเด็นดราม่ากับเรื่องปัญหาสิ่งแวดล้อมเพราะมนุษย์มีมากเกินไป และเป็นภัยกับธรรมชาติ หรือจะเล่นใหญ่อิง Sci-fi กับประเด็นมนุษย์ย่อส่วน หรือจะเล่นประเด็นเป็นหนังชีวิต ถึงสิ่งที่พระเอกต้องเจอกับการย่อขนาดตัวเอง ซึ่งนำมาซึ่งปัญหาที่คาดไม่คิดต่างๆก็ยังได้

แต่หนังกลับพยายามยัดทุกประเด็นที่อยากเล่น เอามามัดรวมไว้ในความยาวหนัง 2 ชั่วโมงกว่า ซึ่งถ้าการดำเนินเรื่องไม่ดีจริง มันจะน่าเบื่อมากๆๆ และก็ส่งผลกระทบกับเรื่องนี้ไปแบบเต็มๆ อารมณ์เหมือนเชฟที่มีวัตถุดิบชั้นดี แต่ไม่รู้วิธีปรุงให้ออกมาเป็นเมนูที่มีเอกลักษณ์พอ คือมันอร่อย มันโอเคระดับนึง แต่ไปไม่สุดสักทาง จะเปรี้ยว จะเผ็ด หรือว่าจะหวานบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่ามันคืออาหารอะไรกัน..

เรื่องราวของ พอล (รับบทโดย : แม็ตต์ เดม่อน) ชายหนุ่มผู้ไม่พอใจกับสภาพการเงิน และชีวิตในปัจจุบันของตัวเองตัดสินใจ “ย่อขนาด” ตัวเองและภรรยาให้เล็กลงเหลือเพียง 5 นิ้ว และจะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยู่ในเมืองจำลองขนาดเล็ก ที่ด้วยค่าเงินในสังคมจิ๋วนี้ เทียบกับเงินที่เขามีอยู่ จะทำให้เขากลายเป็น “คนรวย” ได้ในทันที อีกทั้งยังสามารถ “ช่วยโลก” ในการลดปัญหาต่างๆ ทั้งลดขยะ ลดมลพิษ เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมสุดๆ แต่เส้นทางก็ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบแบบที่เขาวาดฝันไว้..

ในครึ่งแรกของหนัง สำหรับหลายๆคนอาจดูแล้วเบื่อมาก เพราะหนังใช้เวลาไปกับการเปิดเผยกระบวนการย่อส่วน แบบละเอียดยิบ แบบทั้งหมดทุกขั้นตอน!! ตั้งแต่ช่วงการขายฝันว่าการเป็นมนุษย์ย่อส่วนมันดียังไง..? อะไรเป็นจุดเปลี่ยนทำที่ทำให้คนเรายอมย่อขนาดตัวเองให้เหลือเพียง 5 นิ้วได้ มูลค่าของเงินคุณจะเพิ่มขึ้นมหาศาลในเมืองจิ๋ว คุณจะสามารถใช้ชีวิตสุขสบายโดยไม่ต้องทำงาน บลา บลา บลา คือหนังปูเรื่องนานมากจนเกินไปมากๆๆๆ

โดยส่วนตัวผมแล้ว จริงๆก็พอจะชอบช่วงนี้เล็กน้อยนะ แต่พอนำมาประกอบกับความยาวหนังทั้งเรื่องแล้ว รู้สึกว่าเสียเวลากับในช่วงนี้มากเกินความจำเป็น

หนังมาสนุกขึ้น และถูกกอบกู้ไว้ด้วยสาวเวียดนาม หง็อค ลัน (รับบทโดย : ฮง เชา) ที่มาพร้อมกับภาษาอังกฤษแบบสำเนียงเวียดน้ามเวียดนาม และมีมุกตลกที่ปล่อยมาออกมาไม่หยุดหย่อน เรียกเสียงหัวเราะกันไปไม่น้อยเลย ซึ่งผมไม่ขอบอกว่าแม่นางเป็นใครมาจากไหน อยากให้ไปรู้จักกันเอาเองในโรงจะดีกว่า

ซึ่งสาวเวียดนามคนนี้ เป็นตัวละครสำคัญที่โผล่ออกมาช่วงครึ่งหลัง หลังไปหยุดพักไปวางแผนแก้เกมกันในห้องแต่งตัวในช่วงพักครึ่ง 15 นาที #ไม่ใช่ฟุตบอล!! #มองบน  แต่เธอคนนี้ กลับกลายเป็นคนที่ “แบกหนัง” เอาไว้เลยก็ว่าได้ เรียกได้ว่าถ้าไม่มีบทและการแสดงของเธอคนนี้ คะแนนหนังอาจจะดิ่งลงเหวมากกว่านี้มากทีเดียว

แต่ก็เช่นเดิม.. นอกจากการดำเนินเรื่องที่เร็วขึ้น ประเด็นหลักของหนังก็ยังไม่ชัดเจนเช่นเคย เหมือนดูหนังสารคดี ผ่านมุมมองมนุษย์จิ๋วแค่นั้น ประเด็นหลักๆของหนังที่ผมพอจะจับใจความได้ ในครึ่งแรกเล่นประเด็น “ทำไมต้องย่อส่วนมนุษย์” มีข้อดีอะไรบ้างและ มันช่วยโลกได้ยังไง ส่วนครึ่งหลังเป็นเรื่อง “เป้าหมายการมีชีวิตอยู่” ผ่านมุมมองของพระเอกว่า เราทุกคนนั้น มีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันแน่..

จุดที่ชอบ.. คือ หนังโทน Feel Good ดูง่าย ดูแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก มีมุกตลกมาให้ขำขันกัน ขำแบบหัวเราะลั่นออกมาได้จริง จุดอื่นก็….. ไม่มีแล้ว ชอบแค่นี้เลยครับ – -“

ส่วนจุดที่ไม่ชอบ ก็เรื่องหนังจับประเด็นไม่ได้ เล่นประเด็นกว้างไป และเนิบนาบเป็นเต่าคลาน รู้สึกเสียดายวัตถุดิบเรื่อง “มนุษย์ย่อส่วน” จริงๆ

สรุป.. โดยรวมมันก็ไม่ใช่หนังที่แย่อะไรมาก แต่จากตัวหนังเชื่อว่าใครหลายๆคนก็ผิดหวัง สัปดาห์นี้หนังน่าดูเยอะ สำหรับเรื่องนี้แนะนำว่า เก็บไว้ดูวันพุธ ที่ตั๋วลดราคาครึ่งนึงจะโอเคกว่า หรือถ้าไม่มีเรื่องนี้อยากดูเป็นพิเศษเลย Downsizing ก็ยังถือว่าเป็นทางเลือกที่ไม่น่าเกลียดมานักครับ

• Downsizing (2017) มนุษย์ย่อไซส์